شعر طنز ورپریده
به نام خدا
بس که
بوی بد می داد ور پریده به خیالم که توی خودش ... مالیده
اوقد به خود کرم مرم شده یک تخته سیای ماس مالیده
خداییش صافکاری نقاشی خوبی کرده بود
عینهو یه بره بود دم بریده
ولی حیف بتونه هاش یه دست نبود
بعضی جاهاش زیاد و بعضی جا هاش هم تکیده
مژه مصنوعییش بالا و پایین
انگاری کاریکاتور عکسش کشیده
نازعشوه هاش نگو بی اندازه
گویی زنبور روی لبهاش گزیده
ولی با این همه ناز و غمزه هاش
پا رچـه لبا سشو کم خـریده صرفه جویی کرده بود تو خریدن
رو تنش انگاری ریسمون باریده
زموهاش نپرس که بودن چه جوری
فکر کنم طوفانی ،چیزی وزیده
یه جوری ایستاده بود روبرویم
مث دیواری که نصفش رمیده
تااینو ندیده بودم روبرو
فکر میکردم خدا چی آفریده
مث طبلی که فقط صدا داره
دل و از دور می بره این پدیده
هرچه فکرش میکنم نمیدونم
یی هنوز کا له و شاید رسیده
به لبم قفل تکلم زده بود
فکر میکرد برای من شاه کلیده
نمیدونه ای روزا هرجا بری
یکی مثل خودش اونجا روییده
دوره و زمونه خوبی شده
چشمتون هر جا که واشد چریده
مث شب سیا ه و سوخته بود ولی
میگه اسم بنده با شه سپیده
آب روی خوشکللا رو برده بود
خودش و شیطونی کرده پلیده
تیپا تیپا راه میرفت برای من
مث اسبی که کالسکش تپیده
لب و لوچه هاش آویزون ودراز
بس که آب نیات چوبی مکیده
پاره پوره بود لباسای تنش
به گمانم موش خرما جو ید ه
دوسه جا رفتم و گشتم و دیدم
مث قارچ سمی هر جا روییده
بوی گند عرقش حالم و زد
به گمانم که توی خودش ...
نام شعر طنز( ورپریده)
شاعر: محمد علی جدی خاورانی
نظر یادتون نره
خداییش صافکاری نقاشی خوبی کرده بود
عینهو یه بره بود دم بریده
ولی حیف بتونه هاش یه دست نبود
بعضی جاهاش زیاد و بعضی جا هاش هم تکیده
مژه مصنوعییش بالا و پایین
انگاری کاریکاتور عکسش کشیده
نازعشوه هاش نگو بی اندازه
گویی زنبور روی لبهاش گزیده
ولی با این همه ناز و غمزه هاش
پا رچـه لبا سشو کم خـریده صرفه جویی کرده بود تو خریدن
رو تنش انگاری ریسمون باریده
زموهاش نپرس که بودن چه جوری
فکر کنم طوفانی ،چیزی وزیده
یه جوری ایستاده بود روبرویم
مث دیواری که نصفش رمیده
تااینو ندیده بودم روبرو
فکر میکردم خدا چی آفریده
مث طبلی که فقط صدا داره
دل و از دور می بره این پدیده
هرچه فکرش میکنم نمیدونم
یی هنوز کا له و شاید رسیده
به لبم قفل تکلم زده بود
فکر میکرد برای من شاه کلیده
نمیدونه ای روزا هرجا بری
یکی مثل خودش اونجا روییده
دوره و زمونه خوبی شده
چشمتون هر جا که واشد چریده
مث شب سیا ه و سوخته بود ولی
میگه اسم بنده با شه سپیده
آب روی خوشکللا رو برده بود
خودش و شیطونی کرده پلیده
تیپا تیپا راه میرفت برای من
مث اسبی که کالسکش تپیده
لب و لوچه هاش آویزون ودراز
بس که آب نیات چوبی مکیده
پاره پوره بود لباسای تنش
به گمانم موش خرما جو ید ه
دوسه جا رفتم و گشتم و دیدم
مث قارچ سمی هر جا روییده
بوی گند عرقش حالم و زد
به گمانم که توی خودش ...
نام شعر طنز( ورپریده)
شاعر: محمد علی جدی خاورانی
نظر یادتون نره
