شعر مردانگی
همه مرد ونگی ها مرد. گل احسا سها پژمرد
سگ وحشی صفت آمد تما م استخوا نها خورد
همه گنگ و کر و کورن ز راه حق همه د ورن
زهر کس میکنی شکوه میگه مامور و معذورزن
نه شوقی ما نده در دلها نه عشقی می شود پیدا
همه نوعی گر فتا ر ن تو ا ین آ لونک د نیا
فرا ر روح ا ز تن ها نبا شد فکر من تنها
تن بی روح ها مرده همه دور ا ز هم و منها
چمن ها گشته مصنو عی ندارد دیده ها سویی
درخت معر فت خشکه نما ند ه آب در جویی
همه گیر ن ز هم بونه د ل مرد م زهم خونه
یکی پول دا ره و پا رتی یکی تو خونه زند و نه
بیا و قد بکن قا مت به خوب و بد بکن عا د ت
دو روز عمر فا نی را بیا ر هر جوری طا قت
کجا ؟ کی ؟ فکر آیند ه پد ر ا ز بچه شرمند ه
گره روی گره خورده جهان بی نور و بی خند ه
دل هیچکی نمی سوزه به این ملت که د لسوزه
برا د ر با برا د ر بد ا ینا قو ز با لا قو ز ه
یکی ا ز درد بی پولی به نا مردا ن د هد کولی
میا ن ا ین همه مرد م یکی هم می شود خولی
هوای د ل شد ه ابری ند ا رد د ید ه ها صبری
همه فرما نده و قلد ر تما م جمله ها ا مری
صد ا قت نیست در کا ری کسی ناید پی کاری
ا گر خوبی کنی خوبی ببینی گشته تکراری
همه جا ی جها ن جنگه د لم بهر صفا تنگه
تو د ست باغبو ن ها هم بجا ی دسته گل سنگه
د رخت و حشت و کینه طنید ه تو ی هر سینه
دیگه مثل قد یما نیس پیشو نی ها پر ا ز چینه
کند بید ا د ارزا نی ز هر چیزی که میدانی
فراوان می شو د پید ا بجز دین مسلما نی