شهر من از سروده های محمد علی جدی
بنام خدا
نام شعر: شهر من
خاوران شهریست در استان فارس چون گلی زیباست دربستان فارس
حال من می گویم او را وصف حــال تا مجــــسم تو نمایی در خیـــــال
خفر را چون بگذری سر تا بـــــسر خـــــــــــاوران را بنگری بالای سر
جاده ی زیبای او همچون شمــال بــاغ هایش قصـــر جنت را مثال
خــانه هاشان روی یک تــپه بـنا متــصل گردیده با هم خوش نمـا
گرد شهرم کوه هـا همچون حصـار مردمانش همچو کوه ها استـــــوار
هم دلــــندو متحـــد در کـــارها در عـــمل ثابت شده صـد بـــار ها
با صـــفا مهـمان نواز و بی ریــا دور از هـــر گونه کـــذب و ادعـــــا
هست تو اُم با عمل حرف سران کــار هاشان نیست هرگــز با زیان
مردمـــــانش دائما در فکر کــار من به آنها می نمایم افتـــخـــــار
معتدل آب و هوایش چون جنان هست تفریــگاه خوبی خــــــاوران
نخلها اطراف و شهرم چون نگین زیر سـایه بر لـــب جویش نشین
شهد خرمایش زبانزد در جهان رنگ شـــا هـانی او چون زعـــفران
چون بود مشهور بین خاص وعام کـم انـــارش را بینــدازی بـــدام
پرتقال و لیـــــــمو و نارنگی اش گر خوری گردی تو خـاطر خواهیش
چشمه هایش هست پر آب و زلال تا تــــو بینی قــــدرت آن لایزال
چشمه ی آب مخــــــستانش مثل هست شیرین تر ز هر شهد عسل
چشمه ی شیخ احمدی در خاوران هست تفـــریگاه خوبی بهرتــــــان
جلوه ی زیبای آن شبهای تــــــار هست روشن از وجود شهـــــــــردار
شهــــــــردارش کار دان و یکه تــاز از وجودش هست شهرم سرفـــــراز
جـــــنگل زیبای آن هــــــنگام عید آمده گویــی که از جنـــت پـدیــــد
هست زیبا و قشـــنگ و مـــــاندگار کوچ و اطراق عشــــایر در بــــــــهار
شهر من گر چه به ظاهر کوچک است
لیـک مهرش بر دل جـــدّی نشست
از سروده های: محمد علی جدی
